"Dostluk" diye bir kavram vardı.
Artık, sizlere ömür.
Mesele kişisel değil, genel olarak dostluk öldü.
Dostluk, yerini "çıkarlara ve beklentilere" bırakalı çok oldu.
Oysa ne muhteşem bir ölçüt vardı, insanlığın ve sözde-özde inananların bildiği:
"Güneşi sağ elime, ayı da sol elime verseler vaz geçmem..."
Şimdi bırakın Güneş'i ve Ay'ı, bir takım menfaat kırıntıları dostlukları satmaya yetiyor.
Dost, bütün dünyayı verseler; bütün dünya karşısına dikilse dostundan vaz geçmeyendir.
Aksi, sadece sahteliktir.
***
Dost, dünya karşısına dikilse dostundan endişe etmeyendir.
Mesela, "ben dostlarımı kalbimle değil ruhumla severim, çünkü o ölümsüzdür" diyen şair neyi anlatıyor?
Dostluklar ve kişisel ilişkiler "çıkarlara dayalı" uluslararası ilişkilere dönüştü.
Trajik bir komedi çağında en ucuz şey oldu.
Sevdiğim, dost bildiğim, güvendiğim hiçbir insan hakkında kanaatim değişmedi, değişmeyecek.
Çünkü, hayat dediğimiz bu garip yolculuk "kalıcı çözümü olan geçici bir durum..."
Sözde dostlar, dost görünenler, makam ve koltuk dostları konusunda da hiç yanılmadım.
Hiç yanıltmadılar, bu yüzden de mutluyum.
Yaşadıkça insanı ve insan yanımı daha iyi tanıdığım için ya da tanımaya çalıştığım için; yaşadığım her an sonsuz bir şükür duygusu içinde olmaya gayret ediyorum.
İnsan yaşamının her anı paha biçilmez değerdedir; ne yaşarsa yaşasın, nerede yaşarsa yaşasın...
Yeter ki aklını, vicdanını ve yolunu kaybetmesin...
Çünkü, ilahi ve sonsuz hakikat değişmez, değişmiyor:
"Ve insan aldandı..."
"İnsan zalim ve cahildir..."
***
İnsanlar, çok kolay aldanıyor; çok kolay vaz geçiyor.
Ciğersiz, insan bile olamamış, ucuz menfaatlerinin peşinde insanlığın yüz karası olmuş ve olacak olanların algılarına teslim olana dost diyebilmek için, sanırım akıl, karakter, insanlık ve vicdan sahibi olmamak gerekiyor.
"Gerçek dost gölge gibidir; eğilsen de düşsen de seni bırakmaz..." demiş birileri. Ne kadar doğru!
***
Birkaç "dostluk" sözü:
Dostluğu çıkarı kadar olanın, yokluğu büyük kazançtır.
Dostlar, karanlıkta parlayan yıldızlar gibidir; onları her zaman göremezsin. Fakat daima orada olduğunu bilirsin...
Dostlarımı azalttım, baktım düşmanlarım da azalmış...
Geride bıraktıkların mı var? Boş ver! Sana iyi gelen insanların geride ne işi var?
En vefakâr dostumuz gölgemizdir. Ama unutmayın ki, o da yoldaşlık etmek için güneşli havayı bekler.
***
Son söz:
Büyük yalnıza dost olmak, dostlukların risksizi, güvenlisi ve kusursuzu...
İnsanların çoğu, yalnızca menfaatlerinin ve beklentilerinin dostu.
İdrak edebilmek ve yaşayabilmek dileğiyle güzel dostluklar diliyorum.
Hayat boyunca "insana rast gelesiniz" sevgili "dostlar..."
